Menu
Stichting Uniek Curaçao hanteert een bepaalde werkethiek en principes bij het gebruik van de natuur- en recreatiegebieden. Dit is gebaseerd op de Leave no trace en Tread lightly principes. Tevens worden het verdrag van Ramsar en het CITES-verdrag nageleefd door de stichting. We vragen bezoekers en recreanten deze principes ook toe te passen.
Wandel altijd met z’n tweeën of meer. Zorg voor een opgeladen telefoon en beltegoed. Beschik over een kaart van het gebied. Neem minstens 1,5 liter drinkwater mee en zorg voor gepaste, dekkende kleding en schoeisel. Neem geen stenen, bloemen of andere “souvenirs” mee naar huis. Kerf niet je naam in een boom. Het is indrukwekkend als je wilde dieren tegenkomt. Bewonder de dieren op afstand, laat hen niet schrikken. Je bent in hun territorium, niet andersom.
De Conventie van Ramsar, ook wel Verdrag van Ramsar genoemd, is een internationale overeenkomst inzake watergebieden (draslanden) die van internationale betekenis zijn, in het bijzonder als woongebied voor watervogels. De overeenkomst is genoemd naar de stad Ramsar in Iran, waar begin 1971 de “International Conference on Wetlands and Waterfowl” plaatsvond en deze overeenkomst ondertekend werd. Het is de oudste internationale, multilaterale overeenkomst inzake milieubescherming.
Het doel van dit verdrag is om bepaalde gebieden te beschermen door plaatselijke, regionale en nationale acties en internationale samenwerking als bijdrage aan het tot stand komen van een duurzame ontwikkeling in de gehele wereld.
In 2012 zijn 4 gebieden voorgedragen door de Curaçaose overheid om Ramsar-gebied te worden, namelijk Malpais/Sint Michiel, Muizenberg, de noordwestkust (van Ascencion tot Shete Boka) en Rif Sint Marie. In 2018 is Klein Curacao voorgedragen en toegevoegd als beschermd gebied. Naast het behoud van de lokale biodiversiteit vertegenwoordigen deze gebieden een hoge intrinsieke waarde voor wat betreft de internationale naamsbekendheid van Curaçao, die vergelijkbaar is met de Werelderfgoedlijst van Unesco.
CITES staat voor Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora, oftewel “Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten”. Het is een internationale overeenkomst over de handel in dieren en planten.
Het verdrag heeft als doel de handel in beschermde dier- en plantensoorten in kaart te brengen. Dit wordt gedaan door een systeem van in- en uitvoervergunningen. Het verdrag is opgesteld in 1975 en in 2016 ondertekend door 183 landen. In 1999 heeft Nederland (en het Caribisch gebied) getekend. Het verdrag kent verschillende niveaus van bescherming voor de soorten:
1. Er worden geen soorten meer uit het wild gehaald om te worden uitgevoerd als de soort met uitsterven bedreigd wordt. Dit geldt bijvoorbeeld voor walvissen en dolfijnen, olifanten, neushoorns, veel soorten apen, tijgers, veel soorten papegaaien, schildpadden, hagedissen en de planten Agave parviflora, Aloe rauhii en Vanda coerulea.
2. Veel soorten mogen alleen nog maar worden uitgevoerd als hier een CITES-vergunning voor is verleend. Het gaat dan bijvoorbeeld om roofdieren en krokodillen, alle reuzenslangen, een aantal schelpdieren, veel soorten koraal en de succulenten Didierea madagascariensis en Didierea trollii van Madagaskar. Door wetenschappers wordt regelmatig bekeken of er nog vergunningen verleend kunnen worden.
3. In de derde groep zijn soorten opgenomen waarvan het land waar zo’n soort voorkomt, het belangrijk vindt dat de uitvoer in de gaten wordt gehouden en hierbij de hulp van andere landen vraagt.
Het ministerie van GMN is de autoriteit die belast is met vergunningaanvragen en controle op naleving van het verdrag op Curaçao. Voor een uitgebreid overzicht van de bijlagen, klik hier naar de informatieve website van de Rijksdienst Caribisch Nederland.
